(1) سوگند به عصر.
(2) که انسان در (خسران و) زیان است.
(3) مگر کسانی که ایمان آورده اند و کارهای شایسته انجام داده اند, ویکدیگر را به حق سفارش نموده, ویکدیگر را به صبر سفارش کرده اند.
(1) وای بر هر عیب جوی غیبت کننده ای.
(2) (همان) کسی که مال فراونی گرد آورد وشمارش کرد.
(3) گمان می کند که مالش او را جاو دانه می سازد.
(4) هرگز چنین نیست (که او گمان می کند) مسلماً در "حطمه" انداخته خواهد شد.
(5) و تو چه دانی "حطمه" جیست؟!
(6) آتش برا فروخته الهی است.
(7) (آتشی) که بر دلها چیره گردد (و بسوزاند).
(8) بی گمان آن (آتش) بر آنها فروبسته (و ازهر سوء آنها را محاصره کرده است).
(9) در ستونهای بلند (وکشیده شده) است.
(1) (ای پیامبر) آیا ندیدی پروردگارت با اصحاب فیل چه کرد؟!.
(2) آیا (حیله و) نقشۀ آنها را در تباهی قرار نداد؟!
(3) و پرندگانی گروه گروه بر (سر) آنها فرستاد.
(4) (که) با سنگهای (بسیار کوچکی) از سنگ گل (که در منقار و چنگال داشتند) به سوی آنها می انداختند (و آنها را سنگباران می کردند).
(5) پس آنها را همچون کاه جویده شده قرار داد.