(10) پس بزوری اورا برای (راه) دشوار سوق می دهیم.
(11) وهنگامی که سرازیر (جهنم) شود, مالش به حال او سودی نخواهد داشت.
(12) مسلماً هدایت (وراهنمائی) کردن بر (عهدۀ) ماست.
(13) ومحققاً آخرت ودنیا از آنٍ ماست.
(14) پس من شما را از آتشی شعله ور بیم دادم.
(15) به آن (آتش کسی) جز بدبخت ترین (مردم) در نیفتد
(16) (همان) کسی که (آیات مارا) تکذیب کرد
(17) وبزودی پرهیزکار ترین (مردم) از آن دور داشته می شود.
(18) (همان) کسی مال خود را (در راه خدا) می بخشد تا پاک شود.
(19) وهیچ کس را بر او نعمت (وحقی) نیست, تا بخواهد (با انفاق) پاداش دهد.
(20) مگر (برای) بدست آوردن وجه (و خشودی) پروردگار برترین.
(21) وبه راستی خشنود خواهد شد.
(1) سوگند به آغاز روز.
(2) و سوگند به شب هنگامی که آرام گیرد.
(3) (که) پروردگارت تو را وانگذاشته و (بر تو) خشم نگرفته است.
(4) ومسلماً آخرت برای تو از دنیا بهتراست.
(5) وبزودی پروردگارت به تو (آن قدر) عطا کند که خشنود گردی.
(6) آیا تو را یتیم نیافت, پس پناه داد؟!
(7) و تو را (راه نا یافته و) سرگشته یافت, پس هدایت کرد,
(8) و تو را فقیر یافت, پس بی نیاز نمود,
(9) پس (توهم) یتیم را میازار.
(10) و سؤال کننده را مران (و با او خشونت نکن).
(11) و (وسپاس بگفرار) نعمتهای پروردگارت را باز گوکن.
(1) (ای پیامبر) آیا ما سینه ات را برایت نگشودیم؟
(2) وبار (سنگین) تو را از (دوش) تو بر نداشتیم؟