هذه هي الواجهة المخصصة للطباعة ، يمكنك الإستفادة من كافة مميزات المشروع عبر الواجهة الرئيسية
This is a printable version, to view full-featured version switch to the Main interface
سورة Sura   الفجر   Al-Fajr
وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ (23) يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي (24) فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ (25) وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ (26) يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ (27) ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً (28) فَادْخُلِي فِي عِبَادِي (29) وَادْخُلِي جَنَّتِي (30)
البلد Al-Balad
لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (1) وَأَنتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (2) وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ (3) لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ (4) أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ (5) يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا (6) أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ (7) أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ (8) وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ (9) وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ (10) فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ (11) وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ (12) فَكُّ رَقَبَةٍ (13) أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ (14) يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ (15) أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ (16) ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ (17) أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ (18)
الصفحة Page 594
(23) ودر آن روز جهنم را بیاورند, در آن روز انسان متذکر می شود, و(اما) این تذکر چه فایده ای برای او دارد؟!
(24) می گوید: «ای کاش (در دنیا) برای (این) زندگیم (چیزی از) پیش فرستاده بودم.
(25) پس در آن روز هیچ کسی همانند عذاب او (= خداوند) عذاب نمی کند.
(26) و هیچ کس همچون نبدگشیدن او (= خداوند) کسی را بند نکشد.
(27) «ای روح آرام یافته.
(28) به سوی پروردگارت باز گرد, در حالی که تو از او خوشنوی و او از تو خشنود است.
(29) پس در زمرۀ نبدگان (خاص) من در آی.
(30) وبه بهشت من وارد شو»

(1) سوگند به این شهر (مکه).
(2) و تو در این شهر ساکنی (وجنگ در این شهر برای تو حلال خواهد شد).
(3) و سوگند به پدر (= آدم) وفرزندانش.
(4) یقیناً ما انسان را در رنج آفریدیم.
(5) آیا او گمان می کند هیچ کس بر او (تواناو) قادر نیست؟
(6) می گوید: «مال زیادی را تباه (وخرج) کرده ام».
(7) آیا می پندارد هیچ کس او را ندیده است؟
(8) آیا برای او دو چشم قرار ندادیم,
(9) ویک زبان و دولب؟
(10) و او را به دوراه (خیر وشر) را هنمائی کردیم.
(11) پس به گردنۀ (سخت) قدم نگذاشت (ونیامد).
(12) و تو چه دانی گردنۀ (سخت) چیست؟
(13) آزاد کردن برده است.
(14) یا طعام دادن در روز قحطی (وگرسنگی),
(15) یتیمی از خویشاوندان,
(16) یا مستمندی خاک نشین را,
(17) آنگاه از کسانی باشد که ایمان آورده اند ویکدیگر را به صبر سفارش کرده اند, ویکدیگرا به (محبت و) مهربانی توصیه نموده اند.
(18) اینان اهل سعادتند (که فامۀ اعمالشان به دست راستشان می دهند وبه بهشت می روند).

آيــــات - القرآن الكريم Holy Quran - مشروع المصحف الإلكتروني بجامعة الملك سعود

هذه هي النسخة المخففة من المشروع - المخصصة للقراءة والطباعة - للاستفادة من كافة المميزات يرجى الانتقال للواجهة الرئيسية
This is the light version of the project - for plain reading and printing - please switch to Main interface to view full features