(22) (ای پیامبر!) هیچ قومی را که ایمان به الله و روز قیامت دارند نمییابی که با کسانی که با الله و رسولش (دشمنی و) مخالفت میورزند، دوستی کنند، اگرچه پدرانشان یا فرزندانشان یا برادرانشان یا خویشاوندانشان باشند، آنها کسانی هستند که الله ایمان را در (صفحة) دلهایشان نوشته است، و به روحی از جانب خود آنها را تقویت (و تأیید) نموده است، و آنها را به باغهایی (از بهشت) وارد میکند که نهرها از زیر (درختان) آن جاری است، جاودانه در آن میمانند، الله از آنها خشنود است، و آنها (نیز) از الله خشنودند، آنها حزب الله هستند، آگاه باشید (و بدانید) همانا حزب الله رستگارانند.
(1) آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است برای الله تسبیح میگویند، و او پیروزمند حکیم است.
(2) او کسی است که کسانی از اهل کتاب را که کافر شدند، با نخستین برخورد (و گردآوری لشکر) از دیارشان بیرون راند، گمان نمیکردید که آنها خارج شوند، و خودشان (نیز) گمان میکردند که دژهای (محکم) شان آنها را از (عذاب) الله مانع میشود، پس (عذاب) الله از جایی که گمان نمیکردند به سراغشان آمد، و در دلهایشان ترس و وشحت افکند، (به گونهای که) خانههای خود را با دست خود، و با دست مؤمنان ویران میکردند، پس ای دیده وران عبرت گیرید.
(3) و اگر الله ترک وطن (و آوارگی) را بر آنان مقرر نداشته بود، یقیناً آنها را در (همین) دنیا عذاب میکرد، و برای آنان در آخرت عذاب آتش (جهنم) است.