(11) و بدبخت ترین (مردم) از آن دوری می گزیند.
(12) (همان) کسی که در آتش بزرگ (جهنم) در خواهد آمد.
(13) سپس در آن (آتش) نه می میردونه زنده می ماند.
(14) یقیناً کسی که خود را پاک (وتزکیه) کند, رستگار شد.
(15) و (نیز کسی که) نام پروردگارش را یادکرد پس نماز گزارد.
(16) بلکه شما (مردم) زندگی دنیا را (بر آخرت) ترجیح می دهید.
(17) در حالی که آخرت بهتر و پایندتر است.
(18) به راستی این (نیدها) در صحیفه های پیشین (نیز) بود.
(19) صحیفه های ابراهیم وموسی.
(1) (ای پیامبر) آیا خبر غاشیه ( = قیامت فراگیر) به تورسیده است؟!
(2) چهره هایی در آن روز خوار وذلیل خواهند بود.
(3) (در دنیا) پیوسته تلاش کیرده (و) خسته شده (وچونه در راه حق نبوده نتیجه ای ندیده اند.
(4) در آتش سوزان در آنید.
(5) از جشمۀ بسیار داغ به آنها نوشانده می شود.
(6) طعامی جز از ضریع (= خارخشک وتلخ) ندارند.
(7) که نه (آنها را) فر به کند, ونه دفع گرسنگی نماید.
(8) وچهره هایی در آن روز شاداب وتازه باشند.
(9) واز سعی (وتلاش) خود خوشنودند.
(10) در بهشت برین هستند.
(11) در آن هیچ سخن بیهوده ای نمی شنوند.
(12) در آن چشمه (های آب) روان باشد.
(13) در آن تختهای (زیبای) بلند (پایه) است.
(14) و جامهایی (که رد کنار چشمه ها) نهاده شده.
(15) و پشتی ها بالشهای منظم چیده شده,
(16) و (نیز) فرشهای گرانبها لگسترده شده است.
(17) آیا (کافران) به شتر نمی نگرند, گه چگونه آفریده شده است؟
(18) و به آسمان (نمی نگرند,) که چگونه برافراشته شده است؟
(19) وبه کوهها (نگاه نمی کنند) که چگونه (محکم بر زمین محکم) نصب شده است؟
(20) وبه زمین (نمی نگرند,) که چگونه گسترده شده است؟
(21) پس (ای پیامبر) پندبده, که تو تنها پند دهنده ای.
(22) تو بر آنها مسلط (وچیره) نیستی (که بر ایمان مجبورشان کنی).