(6) محققاً انسان در برابر (نعمتهای) پروردگارش بسیار نا سپاس است.
(7) وبی گمان او براین (نا سپاسی) گواه است.
(8) وهمانا او علاقه فراوان و شدیدی به مال دارد.
(9) آیا او نمی داند که چون آنچه در گورهاست, (همه زنده و) برانگیخته شوند؟
(10) وآنچه در سینه هاهست (همه) آشکار گردد.
(11) یقیناً در آن روز پروردگارشان به (وضع وحال) آنها گاملاٌ آگاه است.
(1) فرو كوبنده.
(2) چیست (آن) فرو كوبنده؟
(3) و تو چه دانی که (آن) فرو کوبنده چیست؟
(4) روزی که مردم مانند پروانه های پراگنده خواهند بود.
(5) و گوهها مانند پشم رنگین حلاجی شده خواهد بود.
(6) پس اما هرکس که (در آن روز) کفۀ میزانش سنگین باشد.
(7) در یک زندگی خشنود (وپسندیده ای) خواهد بود.
(8) و اما هرکس که کفۀ میزانش سبک باشد.
(9) پس (مسکن و) پناهگاهش هاویه است.
(10) و تو جه دانی که آن (هاویه) چیست؟
(11) آتشی سوزان (وشعله ور) است.
(1) افزون طلبی شما را به خود مشغول (وغافل) ساخته است.
(2) تا اینکه (مردید و) به گورستانها رسیدند.
(3) هرگز چنین نیست (که شما می پندارید) بزودی خواهید دانست.
(4) باز (هم) چنین نیست, بزودی خواهید دانست.
(5) چنین نیست (که شما گمان می کنید) اگر شما به علم یقین (حقیقت را) می دانستید. (از فزون طلبی وغفلت دست بر می داستید).
(6) قطعاً جهنم را خواهید دید.
(7) سپس محققاً آن با چشم یقین خواهید دید.
(8) آنگاه حتماً در آن روز از (همۀ) نعمتها باز خواست خواهید شد.